Hoe dat eruitziet in de praktijk

De signalen zijn overal. Herkenbaar, maar vaak genegeerd of weggepoetst:

  •  Afdelingen werken langs elkaar heen

Marketing plant een actie, maar overlegt niet met supply chain. Inkoop bestelt volumes die niet aansluiten op de forecast. IT ontwikkelt iets zonder afstemming met logistiek. Iedereen werkt hard, maar er is geen gezamenlijk ritme.

  • Klachten worden individueel opgelost

Een klant klaagt. Een order loopt mis. Een levering is te laat. Elke keer wordt er gereageerd – maar niemand stelt de vraag: waarom ging het mis in de keten? Er is geen evaluatie over de keten heen. Alleen brandjes blussen.

  • Data klopt niet – en blijft niet kloppen

Artikeldata ontbreekt, verpakkingsinformatie wijkt af, statussen in het systeem zijn niet actueel. Iedereen heeft een deelverantwoordelijkheid, maar niemand bewaakt de keten als geheel. Fouten worden geaccepteerd als “nu eenmaal zo”.

  • Leveranciers en klanten haken af

Een leverancier levert verkeerd – omdat hij nooit het volledige plaatje kreeg. Een klant bestelt iets dat niet leverbaar blijkt – omdat de voorraadinformatie niet klopt. De communicatie is versnipperd. De verwachtingen zijn niet afgestemd.

Waarom niemand het zegt

In veel bedrijven is supply chain geen strategisch gespreksonderwerp. Het is een operationele taak, toebedeeld aan een afdeling. Supply Chain Management is echter meer dan een taak, het is een filosofie. De keten raakt álles: marketing, sales, finance, IT, operatie, klanten, leveranciers. Zolang niemand het geheel overziet, en zolang niemand zich verantwoordelijk voelt voor die samenhang, blijft het stil. Iedereen gaat door met zijn eigen deel, op zijn eigen eiland. En ondertussen blijft de keten disfunctioneel.

Aansturing begint aan de top – maar eigenaarschap is van iedereen

De verantwoordelijkheid voor het zichtbaar en werkend maken van de supply chain ligt in de eerste plaats bij het managementteam. Zij moeten het grotere geheel erkennen, het belang ervan benoemen en keuzes durven maken. Maar: de uitvoering gebeurt op alle niveaus.

Een keten werkt alleen als mensen elkaar vertrouwen, fouten durven benoemen, en begrijpen waar hun aandeel ligt. Dat vraagt om een open cultuur, gezamenlijke taal, en duidelijkheid over wie wat wanneer doet en waarom. Goede samenwerking begint dus niet bij systemen. Niet bij processen. Maar bij mensen die zich veilig voelen om iets te zeggen – en die weten waar het over gaat.

Het ongemakkelijke inzicht

De meeste organisaties hebben geen echte supply chain. Ze hebben een verzameling functies, systemen en mensen die toevallig samenwerken of langs elkaar heen werken. Dat toegeven voelt pijnlijk. Maar het is ook een kans.

 Want wie het durft te benoemen, kan gaan bouwen aan iets beters:

Een keten die wél werkt. Een structuur waarin samenwerking, transparantie en eigenaarschap centraal staan.

Waarin mensen zich veilig voelen om vragen te stellen, én weten waar het over gaat.


Maar het begint bij die ene, ongemakkelijke stap:

Erkennen dat de supply chain ontbreekt.

 

Dus: heb jij al kritisch gekeken of jullie supply chain écht op orde is?

Of zitten jullie, net als zovelen, vast in losse schakels die toevallig samenwerken?